အမျိုးသမီးများအသံ
ကိုယ့်လုံခြုံရေးက မကောင်းဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျမ ဒီအလုပ်ကို ဆက်မလုပ်ရင် ဆေးပေးခန်းမရှိတဲ့ ဒေသခံတွေ တော်တော်လေး ခက်ခဲနေလိမ့်မယ်။ ဆေးရုံသွားဖို့ကလည်းဝေး လမ်းခရီးက ကြမ်းဆိုတော့။ ဒါကြောင့်လည်း ဒီအလုပ်ကိုတော့ ဆက်လုပ်နေအုန်းမယ်။ အာဏာရှင် မပြုတ်သရွေ့ ကျမ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ပြန်ဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
“အမေများနေ့မှာ အမေနဲ့ အတူမရှိပေးနိုင်တာက ကျမအတွက် အရမ်းဝမ်းနည်းဖို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ စိတ်ဓာတ်တွေ ကျရင် အမေနဲ့ စကားပြောပြီး ခွန်အားပြန်ယူတယ်။ အမေက ကျမတွက် အကောင်ဆုံးပါ။ အမေကို ချစ်တယ်လို့ ပြောချင်တယ်။”
ကျမတို့က ကိုယ့်အိမ်မှာ နေတုန်းကလည်း သေနတ်တွေ၊ လက်နက်ကြီးတွေကြောင့် အသက်ရှင်ဖို့ ထွက်ပြေးလာကြတယ်။ ဒီရောက်တော့လည်း ရာသီဥတု ဖောက်ပြန်ပြီး မိုးသီးတွေကျတော့ ထပ်ပြေးပြန်ရတယ်။ ဘဝကလည်း မလွယ်လိုက်တာ။
ရေကို ချွေတာနေရတယ်။ တနေကုန်ရေမသောက်ရတဲ့ ရက်ရှိတယ်။ ရေကို ပုံမှန်မသောက်ရတော့ ဆီးအောင့်တာလည်း ဖြစ်တာပဲ။ ရေရှားတော့အမျိုးသမီးတွေ အတွင်းခံအဝတ်တွေ အဝတ်ပုံမှန် မလျှော်နိုင်ဘူး။
နေအိမ်ကိုစွန့်ခွာပြီး စစ်ရှောင်စခန်း၊ တောထဲ တောင်ထဲမှာ စစ်ရှောင်နေကြရတဲ့ စစ်ရှောင် အမျိုးသမီးတွေရဲ့ သင်္ကြန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့ရဲ့ ရင်တွင်းခံစားချက်တွေကို စုစည်းကောက်နုတ် ဖော်ပြလိုက်ပါတယ်။
“ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ခွန်အားကို ယုံကြည်လေးစားပြီး သူတို့လုပ်နိုင်တဲ့နေရာ၊ စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့နေရာတွေ တိုက်ခွင့်ပေးစေ ချင်တယ်။ လုပ်နိုင်ရင်လုပ်နိုင်သလောက် အခွင့်အရေးပေးတာမျိုးဖြစ်စေချင်တယ်။ အသက်တွေရင်းတိုက်ရတဲ့ စစ်ပွဲတွေကို သေမှာကြောက်ရက်နဲ့ ကိုယ်တိုင်လက်နက်ကိုင်တိုက်နေ တိုက်ပွဲဝင်နေတယ်ဆိုတာ တော်ရုံသတ္တိမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အမျိုးသမီးစစ်မေတွေကို ခွဲခြားပြီးမဆက်ဆံစေချင်ဘူး။”
စစ်အာဏာရှင်ပြုတ်ကျဖို့အတွက် နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ ဆန့်ကျင်တော်လှန်နေတဲ့နေရာမှာ အမျိုးသမီးတွေပါဝင်ခဲ့ကြသလို လက် နက်ကိုင်တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ စစ်သင်တန်းတက်ကြတဲ့နေရာမှာလည်း အမျိုးသမီးတွေပါဝင်ခဲ့ကြတယ်။ ယခုဆိုရင်တော့ အမျိုးသမီး အချို့ဟာ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်ကိုရောက်ရှိနေပါပြီ။
မတ်လ ၈ ရက်နေ့ဟာ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအမျိုးသမီးများနေ့ ဖြစ်ပြီး ဒီလိုနေ့တွေရောက်တိုင်း နိုင်ငံတကာမှာပြုလုပ် ကျင်းပသလို မြန်မာနိုင်ငံမှာလည်း အမျိုးသမီးအဖွဲ့အစည်းတွေဟာ မြို့ကြီးပြကြီးပေါ်မှာပြုလုပ်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေအပြင် ကျေးရွာထိဆင်းပြီး ဟောပြောပွဲတွေ၊…
“ဒီ CDM လုပ်တဲ့ တစ်လျှောက်မှာ အမှန်တိုင်းပြောရရင် စိတ်လုံခြုံမှုမရှိဘူး။ မလွတ်လပ်ဘူး။ စားဝတ်နေရေးလည်း ကိုယ့် ဘာသာကို ဈေးရောင်းပြီး ရပ်တည်နေရတာ။ ခက်ခဲတယ်။ သူများတွေထက် ပိုကြိုးစားရတယ်။ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာတွေက ဘာမှလုံခြုံမှုမရှိနေဘူး။ အစ်မတို့ရှေ့မှာပဲ ဖမ်းတာတွေရှိတော့ ပိုလို့တောင် စိတ်လုံခြုံမှု မရှိဘူး။ ကိုယ့်နိုင်ငံ လည်း သူများနိုင်ငံနဲ့ နည်းတူ ဖွံ့ဖြိုးရမယ်၊ တိုးတက်ရမယ်၊ ဒီမိုကရေစီဆိုတဲ့ အနှစ်သာရ အရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားစေချင် တယ်။ စစ်အာဏာရှင်ကို တော်လှန်ရေးတာက အစ်မတို့ နောက်ဆုံးပေါ့ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့တောင့်ခံပြီး နေနေရတယ်”
“ တရားရုံးကို တခါတလေ စိတ်ပျက်မိတယ်။ စစ်အာဏာရှင်ကြောင့် ပိုမိုကျန့်ကြကြာသွားတော့ စစ်အာဏာရှင်ကို ပိုမုန်းမိတယ်။ အမိန့် မချနိုင်သေးတော့ ဘာမှလုပ်မရဘူး။ စားဝတ်နေရေးတွက် နိုင်ငံခြားထွက် အလုပ်လုပ်ပြန်လည်း ခနနေ ရုံးချိန်းများ ရှိမှာလား။ အမိန့်များ ချတော့မှာလားလို့ တွေးမိပြီး ဘယ်မှ မသွားရဲဘူး။ အခုထိ ခြံအလုပ်လေး လုပ်လိုက် နေ့စားလိုက်လိုက်နဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းနေတာ။
ပြီးတော့ ဒီသိုင်းဝိုင်းထဲကနေ ရုန်းထွက်ချင်မိတယ်။ မိဘတွေ ကတော့ အားပေး နှစ်သိမ့်ပေမယ့် တချို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ လှောင်တာမျိုးတွေတော့ ရှိတယ်။”
