ဆောင်းပါး

“ ယောကျ်ားလေးတွေက မိန်းကလေးတွေကို နှောင့်ယှက်ရင်ဖြစ်ဖြစ်၊ အကြမ်းဖက်လာရင်ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်လိုခုခံတိုက်ခိုက်ရ မယ်ဆိုတဲ့ပြကွက်တွေပါလို့ သင်ယူသင့်တာပါ။”

BWU သတင်းနှင့် မှတ်တမ်းတင်ဌာနက ပြုစုထားတဲ့  ဇွန်လိုင်လရဲ့ အမျိုးသမီးများဆိုင်ရာ အချက်အလက်သုံးသပ်ချက်နဲ့အတူ ခွပ်ဒေါင်းအလံကိုကိုင်ကာ ဖောက်ပြန်တဲ့ အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစားကို တော်လှန်နေတဲ့ တော်လှန်လူငယ်ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်ကို တင်ဆက်ပေးထားပါတယ်။

“စစ်တပ်က နေ့တိုင်း လေယာဥ်နဲ့လာပျံနေတော့ ကျောင်းလည်း မဖွင့်ဘူး။ ကလေးတွေလည်း ကျောင်းမသွားရဲကြဘူး။ စစ်တပ်က ပစ်ချင်တဲ့နေရာ ပစ်နေတာ။ ကလေးစာသင်ကျောင်းလည်း မရှောင်ဘူး။ ကလေးတွေအတွက် စာမတတ်မှာလည်း စိတ်ပူရ။ ကျောင်းသွားလို့ ဗုံးထဲပါသွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေရတယ်။”

” အပြင်မှာ ရောင်းတဲ့သူက ပင်ပန်းတယ်။ ဒီပုံးကြီးနဲ့ လျှောက်သွားရတယ် တစ်နေရာနဲ့တစ်နေရာလှည့်ရတော့ ပင်ပန်းတယ်။ ပြီးတော့ ဂျုံအရုပ်ကို လုပ်ရောင်းချင်တဲ့သူတွေလည်း သိပ်မရှိသလောက်ပဲ။”

စစ်ကောင်စီသာ အာဏာမသိမ်းခဲ့ရင် မသီတာတို့လို လူငယ် လူရွယ်တွေဟာ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ကြိုးစား ပညာရှာရ မယ့်အရွယ်တွေပါ။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဘဝတွေကို စစ်ကောင်စီက နင်းချေဖျက်စီးလိုက်တဲ့နောက် ပြန်လည်ခုခံ တိုက်ခိုက်ဖို့ လမ်းကိုပဲ ရွေးချယ်ကြရပါတော့တယ်။

“ဆပ်ပြာလုပ်ဖို့ ကုန်ကြမ်းတွေ ထပ်ဝယ်ဖို့က ရှိနေပြန်ပြီလေ။ အစစအရာရာ စျေးနှုန်းတွေ မြင့်တက်လာတော့ တပိုင်တနိုင် လုပ်တဲ့ ကျမတို့အတွက်က ကျန်တာ မရှိဘူး။ စုရတာ မရှိဘူး။ မိသားစု စားဖို့အတွက် ဖူလုံမှုလောက်ပါပဲ” လို့ မသွယ်က ပြောပြပါတယ်။

“ကျမတို့အိမ်လေးသာ ပြိုခဲ့မယ်ဆိုရင် အသက်အန္တရာယ်အတွက် တော်တော် စိုးရိမ်ရတယ်။ မတွေးရဲစရာပါပဲ”လို့ မဝင်းဝင်းက စိုးရိမ်မကင်း ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့အကြောင်း ပြန်ပြောပြပါတယ်။

” ကျွန်မတို့ စစ်ကိုင်းကတော့ ကလေးသေဆုံးမှု အမြင့်ဆုံးထဲပါတယ်။ ကလေးတွေက စစ်ပွဲကြောင့် သေဆုံးတာအပြင် ဖျားနာ ပြီး ဆေးမကုနိုင်လို့ သေဆုံးတာတွေလည်းရှိတယ်။”

“As I accept my existence, I never get discouraged.”

“အမေမှာလည်း နို့ကောင်းကောင်းမထွက်ဘူး။ နို့ဘူး ဝယ်တိုက်ဖို့ကလည်း ပိုက်ဆံ မရှိဘူး။ ဆေးခန်းသွားမယ် ဆိုရင်တောင် တက္ကစီခပေးဖို့ ပိုက်ဆံ မရှိဘူး။” လို့ သူက ပြောပါတယ်။