သတင်းဆောင်းပါး

“ကျွန်မတို့ကို မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အမြင်နဲ့မကြည့်ဘူး။ သူတို့ဒိုက်(၁၀၀)ထိုးနိုင်တဲ့အချိန်မှာ ကျွန်မတို့ ၂၀၊ ၃၀ လောက်နိုင်လည်း ရတယ်။ ကိစ္စမရှိဘူး။ ကျွန်မတို့ တန်းတူတော့လုပ်ရတယ်။ ခွဲခြားဆက်ဆံတာတွေတော့မရှိဘူး။ တန်းတူပဲသွားကြတယ်”

“ကိုယ်လုပ်သမျှ အရာမထင်တော့တဲ့ကာလမှာ ကလေးတစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်းထားဖို့ဆိုတာ မလွယ်တော့ဘူးလေ၊ ခေါ်ပြီး မနိုင်ဝန်ထမ်းမယ့်အတူတူ ငါတို့တော့ ကလေးထပ်မယူတော့ဘူးလို့ မိန်းမနဲ့လည်း တိုင်ပင်ထားတယ်၊ သူလည်း ဆေးထိုး ဆေးသောက်မလုပ်ချင်ဘူးဆိုတာနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူ ကွန်ဒုံးသုံးတယ် ”

“မိန်းကလေးဆိုတာ အချိန်တန်လို့ယောကျာ်းယူရင် လုံခြုံပြီလို့ထင်တာ အဲ့လိုအတွေးလောက်ရှိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ပေါ့။ မိန်းကလေးတယောက်က သူ့ကိုယ်သူကာကွယ်နိုင်ရင် ပိုလုံခြုံမယ်ဆိုတဲ့အတွေးမျိုး သူတို့မှာ ရှိမနေဘူး။ အဲ့ကြောင့် ညီမဒီသင်တန်းတက်ချင်တာ။ ဘာတွေပြောင်းသွားလဲဆိုတာ မိဘတွေကိုပြချင်တယ်။”လို့ မိဆုက ဆိုပါတယ်။

“ငယ်ငယ်တုန်းက နားမကြားတဲ့အတွက် လူတွေက အမကို အရူးလို့ လက်ညှိုးထိုးကြလို့ လေးတန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ကျောင်းသွားတိုင်း  သူအမြဲတမ်းငိုတယ်။ အဲ့အချိန်က သူစာအရမ်းသင်ချင်ခဲ့တယ်လို့ ကျွန်တော် ကို ပြောပြတယ်။”လို့ မောင်ဖြစ်သူက ရှင်းပြပါတယ်။

“ပြီးတော့ ဘာရောဂါပဲဖြစ်ဖြစ် ပါရာစီတမောဆေးတမျိုးပဲပေးနိုင်တယ်။ ဘယ်လောက်ဆိုးလဲဆိုရင် ၂၀၂၁ မှာ လည်ပင်းမှာ ကြက်ရိုးဆူးတဲ့သူကို ပါရာကတ်ဆေးလေးလာပေးတယ်။ ဒါလေးသောက်ထားပါတဲ့။ အဲ့ဒါက မြန်မာတနိုင်ငံလုံးကအကျဉ်းထောင်တွေမှာ ဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေပါ။”လို့ သူကရှင်းပြပါတယ်။

“သူတို့ကခေါင်းထောင်ပြီး ကိုယ့်ကိုလှမ်းကြည့်တယ် သူ့ကိုအဲ့ဒီနားခေါ်ပါလားပြောတယ် သူ့ကိုလည်းသွားမခေါ်နိုင် အဲ့ဒီနားလည်းမသွားရဲကြဘူး ဆက်တိုက်အသံတွေကြားနေတော့ မျက်စိ‌ရှေ့မှာကြည့်ပြီးစိတ်မချမ်းမသာနဲ့ ငိုပြီး ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲမသိ တကယ့်ကိုကူကယ်ရာမဲ့အနေအထားပဲ”

“မိုးလေးကျလိုက်တာနဲ့ ရေကကြီးလာတာ ကျမ တစ်သက်မှာ တခါမျှမကြုံဖူးဘူး။ မိုးလေးတိတ် ရေပြန်ကျသွားလို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်မယ်ကြံသေး။ မိုးပြန်ရွာလို့ ရေပြန်ဝင်၊ ဒီနှစ်မှာ ကျမတို့ ၉ကြိမ် ရေကြီးတာပဲ”

“အမျိုးသမီးဖြစ်နေတဲ့အတွက်ကြောင့် ကျွန်မတို့က အားငယ်ဖို့‌တော့မလိုဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့ကိုယ် ကျွန်မတို့လည်းမားမားမတ်မတ်ရပ်တည်နိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်တယ် ခေါင်းဆောင်ကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ မေ့ဖို့မလိုအောင်အမြဲတမ်း ထက်မြက်အောင်တော့ သွေးထားဖို့လိုတယ်”

“ကိုယ့်အပေါင်းအသင်းတွေဆိုလည်း အာဏာသိမ်းတာမှားတယ်ဆိုတာသိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘဝအပျက်မခံနိုင်တဲ့အတွက် သူတို့က နဂိုအလုပ်ပဲဆက်လုပ်တယ်။ ကျွန်မတို့စိတ်ကျတော့ ဘဝပျက်ရင်ပျက် သူများတွေဆို အသက်တွေတောင် ပေးဆပ်နေကြတာလေ။ နောက်ဆုံး အသက်ပါပေးမှဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့လုပ်ခဲ့တာဆိုတော့ ငါကျော်ဖြတ်မယ်ဆိုတဲ့စိတ် ငါ့မှာ ခွန်အားတွေရှိတယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်တွေကျခဲ့တဲ့၊ ကြိတ်ငိုခဲ့ ရတဲ့အချိန်တွေလည်းရှိတယ်”လို့ဒေါ်မူမူကဖွင့်ဟပါတယ်။

“ရခိုင်တွေအကုန်လုံးက ရိုဟင်ဂျာရွာထဲက ဈေးဝယ်ကြတယ်။ ရိုင်ဟင်ဂျာတွေကလည်း ရခိုင်အိမ်တွေကိုလာပြီး ငါးရောင်းကြတယ်။ အသီးအရွက်ရောင်းကြတယ်။ ဒါက နှစ်ဖက်လူမှုအသိုင်းဝိုင်းမှာ အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ အလေ့ အကျင့်ပါ”လို့ သူကပြောပါတယ်။