ယနေ့မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ စစ်အာဏာရှင်တွေကြောင့် ငြိမ်းချမ်းမှုပျက်စီးလာတာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ငြိမ်းချမ်း ရေးဆိုတဲ့ အလင်းရောင်ကိုမြင်တွေ့ရဖို့ အာဏာရှင်တွေ၊ စစ်ပွဲတွေမရှိဖို့ အရေးကြီးလှပါတယ်။ စစ်အာဏာရှင်စနစ်အောက် မှာတော့ ဘယ်ငြိမ်းချမ်းရေးပန်း ရှင်သန်ပွင့်လန်းမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံတစ်ဝန်းမှာ စစ်အာဏာရှင်ကို ပြည်သူတွေက ဆန့်ကျင်တိုက်ထုတ်နေကြပါတယ်။ ထိုအထဲ အမျိုးသမီး သူရဲကောင်းများစွာလည်း ပါဝင်ခဲ့၊ ပါဝင်တိုက်ထုတ်နေကြဆဲပါ။ အမျိုးသမီးတွေဟာ ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက်လည်း အစဉ် အဆက်ရှေ့တန်းမှာ ပါဝင်ခဲ့ကြသလို အာဏာရှင်တိုက်ပွဲမှာလည်း ကျရာကဏ္ဍကနေ ပါဝင်နေကြပါတယ်။

တစ်နည်းပြောရလျှင် ၂၀၂၁ အစိုးရသစ်လက်ထက်တွင် အတည်ပြုနိုင်ဖွယ်ရှိလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားခဲ့သည့် အမျိုးသမီး များနှင့်သက်ဆိုင်သော ဥပဒေပြုရေးဆိုင်ရာကိစ္စနှင့် တရားမျှတရေးဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များအားလုံး အိပ်မက်သဖွယ် ကွယ် ပျောက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ နိုင်ငံရေးစင်မြင့်တွင်ပါဝင်မှုရရှိရေးအတွက် အားသွန်ခွန်စိုက် ရွေးကောက်ပွဲဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင် ခဲ့ရသည့် အမျိုးသမီးများအနေဖြင့် လက်စွမ်းမပြရသေးမီ အာဏာသိမ်းမှုဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရသည်။ ထိုမျှမကသေး အမျိုးသမီး လွတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များကို အချိန်မတော်ဝင်ရောက်ဖမ်းဆီးခဲ့ကြမှုများက အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန် လွန်းလှသည့် အပြင် နောင်အနာဂတ်တွင် အမျိုးသမီးများ၏ နိုင်ငံရေးတွင်ပါဝင်ပတ်ခွင့် အခွင့်အလမ်းများနှင့် ပိုမိုဝေးကွာသွားစေသည် ဟုလည်း အမျိုးသမီးကိုယ်စားလှယ်အချို့က ထောက်ပြကြသည်။

အမျိုးသားပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးနှင့် ရင်ကြားစေ့ရေး လိုအပ်ချက် များကြားတွင် နှစ်ဖက်စစ်ခေါင်းဆောင်များ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်နေရုံဖြင့် ပြည်သူလူထုမှ လိုအပ်နေသော တရား မျှတမှုများ အလိုအလျောက်ရရှိလာမည် မဟုတ်ပေ။