မြို့ပြဒေသမှာငွေကြေးတက်နိုင်တဲ့ မိဘတွေက နိုင်ငံတကာနဲ့ ပုဂ္ဂလိကကျောင်းတွေရွေးချယ်နိုင်ကြပေမယ့် ငွေကြေးမတက်နိုင်တဲ့ မိဘတွေက စစ်ကောင်စီလက်အောက်ခံ အစိုးရကျောင်းတွေမှာလည်း မထားချင်၊ နိုင်ငံတကာနဲ့ ပုဂ္ဂလိက ကျောင်းတွေလည်း မတက်နိုင်၊ အခြားအားကိုးစရာပြည်သူ့အစိုးရရဲ့ အွန်လိုင်းကျောင်း အချို့ကလည်း နည်းပညာနဲ့ အလှမ်း ဝေးပြီး လက်လှမ်းမမှီနိုင်တဲ့အတွက် ကလေးပညာရေးအတွက် စိတ်ပူပန်နေရပါတယ်။

လောက်ကိုင်မြို့ ဟာ စစ်ရေးပဋိပက္ခ မဖြစ်ခင်မှာတော့ အွန်လိုင်း လိမ်လည်မှု (ကျားဖြန့်)၊ ကာစီနို၊ ဖဲရှိုး၊ ဖဲဝေတဲ့ လုပ်ငန်းတွေ၊ ပန်းရံလုပ်သားတွေ၊ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေ၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်သားတွေနဲ့ အသက်အရွယ်အစုံ ဝင်ငွေ ရှာကောင်းတဲ့ နေရာတစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။

“စစ်ကောင်စီက ရခိုင်ပြည်မှာ ရှိတဲ့သူတွေကို သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်တာထက် အစာရေစာ ငတ်ပြီး သေအောင် လုပ်နေတာလို့ မြင်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတော့ အစိုးရလုပ်ပြီး ပြည်သူတွေအတွက်က ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။”