“ငါ့ကို ခွဲခြားမှာလားလို့ သိမ်ငယ်ခဲ့တယ်။ တကယ်လည်း ခွဲခြားခံရတော့ တစ်ယောက်ထဲ အားငယ်တဲ့အချိန်ရှိခဲ့တယ်။ ခွဲခြားခံ နေရတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အဆင်မပြေလာတော့ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေဖို့အထိ စဉ်းစားခဲ့တယ်”
ရှင်ငြိမ်း “ပင်ပန်းလို့ စိတ်ဓါတ်တွေကျလာတိုင်း ဒီတော်လှန်ရေးကို အမေအတွက်ဆိုပြီး တိုက်နေရတာပဲ ” လို့ ဖွင့်ဟလာသူ ကတော့ မကွေးပြည်သူ့ကာကွယ်ရေးတပ်ရင်းတစ်ခုမှာ တာဝန်ထမ်းနေတဲ့ အိုင်း(အမည်လွှဲ)ပါ။ အသက် ၂၂ နှစ်သာရှိသေးတဲ့ အိုင်းရဲ့မိခင်ဟာ စစ်တပ်လာရောက်ဖမ်းဆီးချိန်မှာ သမီးဖြစ်သူ အိုင်းကို မတွေ့တဲ့ အတွက် ဓါးစာခံအဖြစ် ဖမ်းဆီးခံခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်ဟာ နိုင်ငံတော်အာဏာကို မတရားသိမ်းယူပြီးနောက်မှာ ပြည်နယ်နဲ့တိုင်းအသီးသီးမှာ သူတို့ကို ဆန့်ကျင်နေတဲ့ ပြည်သူတွေကို လက်နက်အားကိုးနဲ့ မတရားဖမ်းဆီးထောင်ချခဲ့ကြတာပါ။ အဆိုးဆုံးကတော့ စစ်တပ်က သူတို့အလိုရှိသူကိုမတွေ့ခဲ့ရင် နေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ၊ မိဘတွေ အပြင် သက်ကြီးရွယ်ဘိုးဘွားနဲ့ ကလေးသူငယ်တွေပါမကျန် ဓားစာခံအဖြစ် ဖမ်းဆီးထောင်ချနေတာဖြစ်ပါတယ်။ အခုလည်း အညာမြေကျောင်းသားများသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးလည်းဖြစ်၊ ဥပဒေကျောင်းသူလည်းဖြစ်တဲ့ အိုင်းကို သူတို့ကို ဆန့်ကျင်နေတဲ့ ဒေသကာကွယ်ရေးတပ်ထဲဝင်သွားလို့ဆိုပြီး ပုဒ်မ ၅၀၅ – ကနဲ့ […]
ထိုင်းနိုင်ငံ၊ မဲဆောက်မြို့၊ တာ့ခ်ခရိုင်မှာရှိသော အရပ်ဘက်လူမှုအဖွဲ့အစည်းများနှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းများကွန်ရက်ဖြစ်သော ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားအခွင့်အရေး မြှင့်တင်ရေးကွန်ယက်အဖွဲ့ (MRPWG) က ထိုင်းစံတော်ချိန် ညနေ ၄ နာရီမှာ ကျင်းပခဲ့ သည့် မေလ ၁ ရက် (အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားနေ့) အခမ်းအနားကို ထိုင်းအလုပ်သမားများနှင့် မြန်မာရွှေ့ပြောင်း အလုပ်သမားများ တက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။
“ကိုယ်ကအခက်အခဲကြားက ဆေးရုံရောက်အောင်မနည်းလာရတာ။ ဟိုရောက်တော့ လူနာတွေကြားထဲ ဆရာဝန်တွေကို မနည်းရှာရတယ်။ လူနာနဲ့ဆရာဝန်အင်အားက မမျှဘူး။ ဗိုက်နာနေတာလို့ပြောပြဖို့တောင် အချိန်မရခဲ့ဘူး”လို့ မိဌေးကဆိုပါတယ်။
မြန်မာ့လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းမှာ အမျိုးသမီးဆိုရင်သိမ်မွေ့ရမယ်။ စစ်ရေးနိုင်ငံရေးတွေမှာ ပါဝင်ခွင့်မရှိရဘူး။ အမျိုး သားတွေဆိုလည်း အိမ်ထောင်ဦးစီး ဦးဆောင်ရမယ်။ တိုက်ခိုက်နိုင်တဲ့သတ္တိရှိရမယ် စတဲ့စံနှုန်းသတ်မှတ်ချက်တွေရှိပါတယ်။
“မိန်းကလေးတွေဆိုတော့ အခုမှရာသီလည်းလာတော့ လူကြားထဲအတွင်းခံမပါ၊ လစဉ်သုံးမရှိနဲ့ နေရတော့ ဘယ်မှမသွားလာ ရဲကြဘူး။ နေပူပူကွင်းပြင်ထဲမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရတယ်။ ကျမတို့လည်း အိမ်ယာခင်းတွေ၊ ပုဆိုးတွေ၊ ထဘီဟောင်းတွေရ သလောက်လိုက်ဝေနေတယ်”
အမှန်အတိုင်း ပြော မယ်ဆိုရင် ချင်းမှာက အမျိုးသမီးတော်တော်များများက သူတို့ကို ဓလေ့အရ ဖိနှိပ်ထားတယ်ဆိုတာကို မသိတဲ့ သူတွေ အများကြီးရှိတယ်။ ဒါကို မှန်တယ်ဆိုပြီး သွားနေကြတာ။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော့်အမေလည်း သူ့ကို ဓလေ့အရ ဖိနှိပ်ထားတယ်ဆိုတာကို မသိဘူးဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့နော်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အမေက အမျိုး သမီးတွေရဲ့အခွင့်အရေးနဲ့ပတ်သက်လို့တော့ သိပ်မရင်းနှီးသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် အခုနောက်ပိုင်းမှာ အမျိုးသမီး တွေအနေနဲ့ ကိုယ့်မှာ ဘယ်လိုအခွင့်အရေးတွေ ရှိတယ်ဆိုတာ ပြောပြဖို့ ကျွန်တော့်မှာ တာဝန်ရှိသလိုဖြစ်လာ တယ်။
“ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမအလုပ်လုပ်ရတာချင်းအတူတူ မိန်းမတွေ တောင်ယာက ပြန်လာတာနဲ့ မိသားစုစားဖို့ ချက် ပြုတ်၊ လျှော်ဖွတ်ရတယ်။ ဝယ်စရာလိုလို့ ငွေမရှိရင် ဈေးရောင်းရတယ်။ အကုန်လုပ်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ရပိုင်ခွင့် ကျရင်တော့ မိန်းမတွေက ဘာမှ မရတော့ အရမ်းနစ်နာတယ်”
“တကယ်တော့ မုဒိမ်းကောင်မဖြစ်သင့်ပဲနဲ့ ပြည်သူလူထုရဲ့သွန်သင်မှုတွေ၊ မိဘတွေရဲ့ပုံသွင်းမှုတွေပဲ သူတို့ကို မုဒိမ်းကောင်ဖြစ်ဖို့တွန်းပို့တာပါ။ တကယ်ဆို မုဒိမ်းကောင်တွေ မရှိရင် မုဒိမ်းမှုဆိုတာ မရှိဘူး။ အဲဒီတော့ မုဒိမ်း ကောင်တွေ မမွေးမိအောင်၊ မုဒိမ်းကောင်တွေ ဖြစ်မလာအောင် မိဘတွေက၊ ပါတ်ဝန်းကျင်က ကြိုတင် တားမြစ်ပေးဖို့၊ ပညာပေးတတ်ဖို့လိုပါတယ်”
အမျိုးသမီးတွေရဲ့ တရားမျှတမှုအတွက် အမျိုးသမီး အသံများကို ဖော်ထုတ်ရာနေရာတခုဖြစ်ပါတယ်။ သတင်းမီဒီယာတွေ အများကြီးရှိပေမယ့် အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အသံတွေကို အဓိကထား ဖော်ထုတ်ပေးတဲ့ မီဒီယာတွေ နည်းပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေဟာ အကြမ်းဖက်ခံရတာတွေ၊ မတရားတာတွေ၊ ဓလေ့ထုံးတမ်း ယဉ်ကျေးမှု အခက်အခဲတွေကြားထဲမှာ ကြုံတွေ့နေရတဲ့အတွေ့အကြုံတွေကို ဖော်ပြပေးရာနေရာဖြစ်ပါတယ်။
အမျိုးသမီးရေးဆိုင်ရာ သတင်းဆောင်းပါး၊ ဓာတ်ပုံ၊ ကဗျာ၊ ကာတွန်းများ ပေးပို့လိုပါက
[email protected] သို့ ဆက်သွယ်နိုင်ပါသည်။
